بعل (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَعل (به فتح باء و سکون عین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای شوهر می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص ویژگی‌های نیکوی بانوان از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَعل (به فتح باء و سکون عین) به معنای شوهر آمده است. از این رو گفته می‌شود: «تبعّل»: شوهرداری و رفتار نیکو با شوهر. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی می‌فرماید: «فاذا کانت المراة مزهوّة لم تمکّن من نفسها و اذا کانت بخیلة حفظت مالها و مال بعلها و اذا کانت جبانة فرقت من کلّ شی‌ء یعرض لها؛ یعنی تکبر و بخل و ترسویی در زن حسن است، که چون متکّبر شود خود را در اختیار دیگران نمی‌گذارد و چون بخیل شود مال خود و مال شوهرش را حفظ کند و چون ترسو باشد از هر چیزی که بیش می‌آید می‌ترسد.» همچنین امام (علیه‌السلام) در بیانی دیگر فرموده‌اند: «... و جهاد المراة حسن التبّعل.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَعل»، ص۱۴۶. |